Nous partons de Baie-Saint-Paul! À l'année prochaine!

Primus!

Dank zij het harde werk van Luc kunnen we sinds kort Primus drinken in Québec.  Het smaakt!

10 jaar!

Op 13 juni was het 10 jaar geleden dat ik naar Canada verhuisde.  Het gaat snel en ik voel mij hier al lang thuis.  Maar na 10 jaar nemen we even een pauze voor een jaar zonder winter :-)

Vrijwilligerswerk

Tijdens onze reis doen we enkele dure plaatsen aan, zoals bijvoorbeeld Hawaii en Australië.  In onze zoektocht om op een betaalbare manier een wereldreis te maken, kwamen we terecht bij de website Workaway.  Je kan daar een profiel aanmaken en op zoek gaan naar werk in ruil voor kost en inwoon.  Doorgaans werk je 20 tot 25 uur per week in ruil voor een week verblijf en eten.  Dat maakt het verblijf natuurlijk goedkoper, maar het heeft vooral ook andere voordelen.  Door samen te werken en te koken leer je de lokale mensen en gebruiken een pak beter kennen dan door pakweg enkele vragen te stellen aan hotelpersoneel.  En door het vrijwilligerswerk zorvuldig te selecteren kan je beroepen of branches uitproberen waar je wel nieuwsgierig naar bent, maar die je nooit hebt kunnen uitproberen omdat je er het juiste diploma niet voor hebt of omdat je er niet de juiste mensen voor kent.  Je kan bijvoorbeeld voor een imker werken.  Of zeep maken.  Of koffiebonen oogsten.  Of babykangoeroes de papfles geven. 

Wij hebben dus een profiel aangemaakt en zullen zo 2 weken vrijwilligerswerk doen in Hawaii.  We zullen er bij een koppel vooral helpen in de tuin.  We kijken er al naar uit de tropische planten te leren kennen.  We wonen vlakbij een reservaat voor vogels en we krijgen er ook kajaks en fietsen ter beschikking.  Voor ons een ideale manier om in Hawaii aan te komen en ons er aan de lokale gebruiken aan te passen.

Nadat we ons vrijwilligersprofiel hadden aangemaakt, kwamen we op het idee om in afwachting ook een gastenprofiel te schrijven.  Er is wel nog wat werk aan het huis en ik had tijd zat om vrijwilligers te begeleiden.  Al vlug kwamen er verschillende aanvragen.  Uiteindelijk kwam een Italiaans koppel twee weken voor ons werken in ruil voor kost en inwoon.  Dat is dus 100 uur vrijwilligerswerk voor ons!  Alice en Giacomo verfden de inkomehal opnieuw en hebben de keukenkasten opnieuw ingeolied.  Ze plaatsten een brandveilig paneel aan het plafond boven de kachel.  Ze hielpen met het glasvezeldoek en de epoxy voor de kano, hebben meubels geboend en verwijderden een cementlaag van een buitenmuur.  En in hun vrije tijd namen we hen mee naar de walvissen in Tadoussac en konden ze verschillende dagwandelingen met ons maken.  Een intense en mooie ervaring!

Canaroeland gaat op reis

In het leven kan het heel interessant zijn eens op de pauzeknop te drukken om een en ander in een nieuw perspectief te plaatsen.  Gelegenheid daartoe doet zich niet vaak voor, maar na lange tijd werken kan een ontslag zo'n pauzeperiode inluiden.  Daarnaast kunnen ziektes en sterfgevallen ons nooit genoeg leren om te durven genieten.

Daarom gaan we lang op reis! Élisabeth heeft een jaar loopbaanonderbreking kunnen nemen en voor mij was dat niet meer nodig.  Op 10 juli vliegen we naar Hawaii en daar blijven we 2 maanden.  Op een van de eilanden aldaar, Big Island, is er een vulkaan waaruit de laatste tijd wat meer lava stroomt dan gewoonlijk, maar in het ergste geval telt Hawaii genoeg andere eilanden.  We kijken heel erg uit naar de natuur daar, want er zijn heel veel verschillende klimaatzones in Hawaii.  Op 11 september nemen we het vliegtuig naar Sydney in Australië, waar we natuurlijk ons aller Jeroen opnieuw bezoeken.  En we willen ook de rest van New South Wales beter leren kennen.  Toen we er 5 jaar geleden waren, waren 3 weken veel te kort, dus deze keer blijven we er 3 maanden.   

Rond 10 december vliegen we verder naar Zuid-Oost Azië.  We hebben de exacte volgorde nog niet bepaald, maar het zou kunnen gaan om Vietnam, Laos, Cambodja, Maleisiëm, Singapore en Indonesië.  We brengen daar zo'n 4 à 5 maanden door.  Nadien vliegen we verder voor 90 dagen Europa.  (Langer kunnen we niet legaal in de Schengenzone blijven.)  Wanneer we terug in Montréal aankomen, zullen we dus letterlijk een reis rond de wereld gemaakt hebben!

We kijken er naar uit en je kan ons op deze blog blijven volgen.  

Eindelijk ontslag!

Gisteren heb ik mijn ontslagbrief aan mijn baas gegeven.  Het ontslag gaat in op 5 juni, de dag waarop ik volgens de chirurg weer aan het werk zou kunnen gaan.  Je werk opzeggen gebeurt hier niet zoals in België, want de opzegtermijn is heel wat korter.  Ook al werkte ik al bijna 10 jaar voor Cire-Constance, de opzegtermijn is maar een paar weken.  Je kan hier dus veel vlugger van job veranderen, maar je kan natuurlijk ook vlugger je job verliezen. 

Toen ik daar begon te werken, zei ik tegen mezelf dat ik dat maximum 10 jaar zou doen.  Het is interessant, creatief en motiverend, maar met hout werken is ook slecht voor je gezondheid.  10 jaar vond ik voldoende.  Maar de problemen met mijn polsen hebben die tijd met een half jaar ingekort.

Ik heb er heel wat kunnen verwezenlijken en bijleren en ik heb vooral ook aan anderen veel kunnen bijleren.  Ik hou er heel wat goede herinneringen aan over.  Maar genoeg is genoeg.  Nu zijn we klaar om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen!

Pols nummer twee

Vandaag was mijn rechter pols aan de beurt.  De operatie is goed verlopen, maar ik hoop vooral dat de pijn van de operatie vlug voorbij zal zijn.

G7 in Charlevoix

Canada is sinds 1 januari voorzitter van de G7, een weinig democratisch clubje van 7 relatief machtige en rijke landen.  Traditiegetrouw gaat elk voorzitterschap samen met een politieke top en daarvoor werd een toplocatie uitgekozen: Charlevoix.

Op 8 en 9 juni komen de leiders van Canada, de VS, Frankrijk, Duitsland, Italië, VK, Japan en de EU samen in La Malbaie, Charlevoix.  Volgens Justin Trudeau plaatst dat Charlevoix nog eens op de wereldkaart, maar intussen zet dat hier vooral de boel op stelten.  Er worden dure hekkens geplaatst, er komt heel veel politie naar hier en sportgebouwen worden verbouwd tot tijdelijke gevangenis.  Enkele investeringen zorgen voor blijvende verbeteringen, zoals bijvoorbeeld een beter gsm- en internetbereik. 

De meeste mensen bekijken het hier nogal praktisch en houden zich weinig bezig met de politieke kant van de zaak. 

Auberge des balcons

Enkele jaren geleden ging onze geliefde camping-jeugdherberg Le Balcon Vert ten ziele.  Dat kwam vooral door een veranderde rioleringswetgeving.  Op de plaats van de camping was het zo goed als onmogelijk geworden aanpassingswerken uit te voeren om reglementair te zijn.  Maar er was zeker vraag naar een jeudgherberg in Baie-Saint-Paul.  

Dus namen Rémy en ik een beetje het heft in handen en veroverden we elk een plaatsje in de raad van bestuur van de vzw achter de Balcon Vert.  Dat was in november 2016.  Korte tijd later kwam er nog wat meer vers bloed in de vzw en begonnen we aan de voorbereidingen van een nieuwe jeugdherg in een deel van het oude klooster.  We verkochten de activa (terreinen en gebouwen van de Balcon Vert), deden verbouwingen in het klooster, kochten meubels, namen personeel aan.  Sinds midden juli 2017 is de nieuwe jeugdherberg van Baie-Saint-Paul een feit: L'auberge des balcons.  

Het gaat goed met de boekingen en onlangs mochten we ons schild met de 4 jeugdherbergsterren in ontvangst nemen.  

Om ter kanoost

Ik heb al lang geen foto's geplaatst van de kano.  Hier vind je enkele foto's van de eerste kano, die we verhuisden naar de werkplaats van Denis.   De foto's zijn enkele weken voor mijn operatie genomen.  Ondertussen is deze kano volledig klaar voor  de vernis, wanneer het mooi weer is.  De tweede kano, in onze kelder, is klaar voor de epoxy.  Maar dat moet nu zonder mijn hulp gebeuren. 

De laatste sneeuwbui van het seizoen?

Al enkele weken was de sneeuw aan het smelten en we begonnen eindelijk ons gras te zien.  We keken er naar uit weer in een sneeuwvrije omgeving te wonen.  De laatste maand sneeuw is altijd het zwaarst.

De voorbije nacht kregen we echter opnieuw een kleine 30 cm sneeuw en regen over ons heen, dus alles is weer bedekt.  De temperaturen voor de rest van de week zijn positief, maar het zal toch nog enkele dagen duren eer ook die verse sneeuw smelt.

Als de golfstroom blijft vertragen, dan wordt ons weer misschien typisch voor België.  Zie je dat zitten?

Ons uitzicht deze ochtend. 

Twee dagen geleden ontdekten we deze plectrophane des neiges (sneeuwgors?) op doortocht.  Zij leggen hun eieren helemaal in het noorden en hun aantal vermindert sterk door de opwarming van de aarde.   

 Vorige week op het strand.

Élisabeth met ons petekind Zéphyr.

Carpaal tunnel syndroom

Na veel vijven en zessen werd ik vorige week eindelijk geopereerd.  Ik had al een paar jaar wat pijn aan de polsen en de vingers, maar de symptomen verergerden en begin juli 2017 werd de diagnose gesteld.  Mijn huisarts vroeg toen voor mij een afspraak met de orthopedist en dat heeft nogal lang geduurd.

In Québec kies je niet zelf waar je geopereerd wordt.  De kosten worden volledig door de overheid betaald, maar mijn woonplaats bepaalt op welke plaats ik de ingreep onderga.  Blijkbaar was er een flinke wachtlijst om een orthopedist te zien in La Malbaie.  Gelukkig zorgde mijn groepsverzekering er voor dat ik intussen niet zonder inkomen viel, want ik was al een poos tijdelijk werkonbekwaam verklaard. 

Vorige week ging ik dus onder het mes en vandaag gingen de draadjes er uit.  Binnen een twintigtal dagen is de rechter pols aan de beurt. 

Ik ben blij dat het eindelijk zo ver is, maar mijn symptomen waren atypisch.  Dat wil zeggen dat niet alle symptomen verdwijnen na de operatie.  Het staat voor mij nu al vast dat ik niet meer voltijds als meubelmaker aan de slag ga, maar dat weet mijn werkgever nog niet.

Sinds kort ben ik dé specialist in een douche nemen zonder mijn linker hand nat te maken :-)