Pols nummer twee

Vandaag was mijn rechter pols aan de beurt.  De operatie is goed verlopen, maar ik hoop vooral dat de pijn van de operatie vlug voorbij zal zijn.

G7 in Charlevoix

Canada is sinds 1 januari voorzitter van de G7, een weinig democratisch clubje van 7 relatief machtige en rijke landen.  Traditiegetrouw gaat elk voorzitterschap samen met een politieke top en daarvoor werd een toplocatie uitgekozen: Charlevoix.

Op 8 en 9 juni komen de leiders van Canada, de VS, Frankrijk, Duitsland, Italië, VK, Japan en de EU samen in La Malbaie, Charlevoix.  Volgens Justin Trudeau plaatst dat Charlevoix nog eens op de wereldkaart, maar intussen zet dat hier vooral de boel op stelten.  Er worden dure hekkens geplaatst, er komt heel veel politie naar hier en sportgebouwen worden verbouwd tot tijdelijke gevangenis.  Enkele investeringen zorgen voor blijvende verbeteringen, zoals bijvoorbeeld een beter gsm- en internetbereik. 

De meeste mensen bekijken het hier nogal praktisch en houden zich weinig bezig met de politieke kant van de zaak. 

Auberge des balcons

Enkele jaren geleden ging onze geliefde camping-jeugdherberg Le Balcon Vert ten ziele.  Dat kwam vooral door een veranderde rioleringswetgeving.  Op de plaats van de camping was het zo goed als onmogelijk geworden aanpassingswerken uit te voeren om reglementair te zijn.  Maar er was zeker vraag naar een jeudgherberg in Baie-Saint-Paul.  

Dus namen Rémy en ik een beetje het heft in handen en veroverden we elk een plaatsje in de raad van bestuur van de vzw achter de Balcon Vert.  Dat was in november 2016.  Korte tijd later kwam er nog wat meer vers bloed in de vzw en begonnen we aan de voorbereidingen van een nieuwe jeugdherg in een deel van het oude klooster.  We verkochten de activa (terreinen en gebouwen van de Balcon Vert), deden verbouwingen in het klooster, kochten meubels, namen personeel aan.  Sinds midden juli 2017 is de nieuwe jeugdherberg van Baie-Saint-Paul een feit: L'auberge des balcons.  

Het gaat goed met de boekingen en onlangs mochten we ons schild met de 4 jeugdherbergsterren in ontvangst nemen.  

Om ter kanoost

Ik heb al lang geen foto's geplaatst van de kano.  Hier vind je enkele foto's van de eerste kano, die we verhuisden naar de werkplaats van Denis.   De foto's zijn enkele weken voor mijn operatie genomen.  Ondertussen is deze kano volledig klaar voor  de vernis, wanneer het mooi weer is.  De tweede kano, in onze kelder, is klaar voor de epoxy.  Maar dat moet nu zonder mijn hulp gebeuren. 

De laatste sneeuwbui van het seizoen?

Al enkele weken was de sneeuw aan het smelten en we begonnen eindelijk ons gras te zien.  We keken er naar uit weer in een sneeuwvrije omgeving te wonen.  De laatste maand sneeuw is altijd het zwaarst.

De voorbije nacht kregen we echter opnieuw een kleine 30 cm sneeuw en regen over ons heen, dus alles is weer bedekt.  De temperaturen voor de rest van de week zijn positief, maar het zal toch nog enkele dagen duren eer ook die verse sneeuw smelt.

Als de golfstroom blijft vertragen, dan wordt ons weer misschien typisch voor België.  Zie je dat zitten?

Ons uitzicht deze ochtend. 

Twee dagen geleden ontdekten we deze plectrophane des neiges (sneeuwgors?) op doortocht.  Zij leggen hun eieren helemaal in het noorden en hun aantal vermindert sterk door de opwarming van de aarde.   

 Vorige week op het strand.

Élisabeth met ons petekind Zéphyr.

Carpaal tunnel syndroom

Na veel vijven en zessen werd ik vorige week eindelijk geopereerd.  Ik had al een paar jaar wat pijn aan de polsen en de vingers, maar de symptomen verergerden en begin juli 2017 werd de diagnose gesteld.  Mijn huisarts vroeg toen voor mij een afspraak met de orthopedist en dat heeft nogal lang geduurd.

In Québec kies je niet zelf waar je geopereerd wordt.  De kosten worden volledig door de overheid betaald, maar mijn woonplaats bepaalt op welke plaats ik de ingreep onderga.  Blijkbaar was er een flinke wachtlijst om een orthopedist te zien in La Malbaie.  Gelukkig zorgde mijn groepsverzekering er voor dat ik intussen niet zonder inkomen viel, want ik was al een poos tijdelijk werkonbekwaam verklaard. 

Vorige week ging ik dus onder het mes en vandaag gingen de draadjes er uit.  Binnen een twintigtal dagen is de rechter pols aan de beurt. 

Ik ben blij dat het eindelijk zo ver is, maar mijn symptomen waren atypisch.  Dat wil zeggen dat niet alle symptomen verdwijnen na de operatie.  Het staat voor mij nu al vast dat ik niet meer voltijds als meubelmaker aan de slag ga, maar dat weet mijn werkgever nog niet.

Sinds kort ben ik dé specialist in een douche nemen zonder mijn linker hand nat te maken :-)