dinsdag 27 september 2016
Ondertussen in de kelder...
Na een lange pauze zijn Denis en ik weer in gang geschoten in de kelder. De buitenkant van de eerste kano is nu volledig klaar. Nog flink wat schuren en dan is de kano klaar voor het kunsthars. En ja, kinderarbeid is hier toegelaten :-) Eliot doet flink zijn best!
donderdag 15 september 2016
Beren!
Het voorbije weekend testten we met Maude en Nicolas een nieuwe wandeling uit. Een deel van de wandeling hadden we al eerder gedaan, maar toen was de lus nog niet klaar. De wandeling van een kleine 30 km is een van de mooiste wandelingen die we in Charlevoix al gedaan hebben.
Het eerste deel bracht ons langs een drietal indrukwekkende watervallen. We hebben al zin om er volgende zomer eens vroeger naartoe te gaan om er te zwemmen en te kamperen. Na de watervallen gingen we verder omhoog. Op de eerste bergtop (Mont Castor) plaatsten we onze tent. Het gebeurt niet zo vaak dat je op een bergtop kan kamperen, maar het is er legaal en het weerbericht voorspelde niet veel wind. Maar 's nachts kwam er veel wind aanwaaien en werden onze tenten hevig getest. Gelukkig doorstonden ze die heelhuids. De wind gunde ons niet zo veel nachtrust, maar vol goede moed wandelden we de volgende dag verder. Er stonden nog 3 bergtoppen (Perdrix, Lièvre en Morios) op het programma. Het was bijzonder mooi en we waren er helemaal alleen. Nu ja, alleen: vanop een helling zagen we op een andere helling een berin met haar twee kleintjes. Ze waren op zo'n 100 m afstand te zien. De moeder had de twee kleintjes in een boom gestuurd en was zelf duidelijk zichtbaar op een grote rots gaan staan om te tonen dat ze er was.
Het was de eerste keer dat ik zo duidelijk en zo lang en zonder gids beren in het wild kon bekijken. En de afstand was ideaal: dicht genoeg om ze goed te zien, ver genoeg om geen gevaar te lopen. Het was mijn hoogtepunt van de wandeling!
Het eerste deel bracht ons langs een drietal indrukwekkende watervallen. We hebben al zin om er volgende zomer eens vroeger naartoe te gaan om er te zwemmen en te kamperen. Na de watervallen gingen we verder omhoog. Op de eerste bergtop (Mont Castor) plaatsten we onze tent. Het gebeurt niet zo vaak dat je op een bergtop kan kamperen, maar het is er legaal en het weerbericht voorspelde niet veel wind. Maar 's nachts kwam er veel wind aanwaaien en werden onze tenten hevig getest. Gelukkig doorstonden ze die heelhuids. De wind gunde ons niet zo veel nachtrust, maar vol goede moed wandelden we de volgende dag verder. Er stonden nog 3 bergtoppen (Perdrix, Lièvre en Morios) op het programma. Het was bijzonder mooi en we waren er helemaal alleen. Nu ja, alleen: vanop een helling zagen we op een andere helling een berin met haar twee kleintjes. Ze waren op zo'n 100 m afstand te zien. De moeder had de twee kleintjes in een boom gestuurd en was zelf duidelijk zichtbaar op een grote rots gaan staan om te tonen dat ze er was.
Het was de eerste keer dat ik zo duidelijk en zo lang en zonder gids beren in het wild kon bekijken. En de afstand was ideaal: dicht genoeg om ze goed te zien, ver genoeg om geen gevaar te lopen. Het was mijn hoogtepunt van de wandeling!
donderdag 8 september 2016
La Grande Traversée de Charlevoix
Om de vakantieperiode naar behoren af te sluiten, namen we ook de laatste week van augustus verlof. Die besteedden we aan een 105 km lange wandeling: La Grande Traversée de Charlevoix.
Zes dagen lang wandelden we dagelijks 15 à 20 km tussen de bossen en de bergen van Charlevoix. De nacht brachten we in berghutten door. Het grootste deel van de tijd waren we 30 km verwijderd van het dichtstbijzijnde dorp of gehucht. Wellicht is het moeilijk voor jou om je dat voor te stellen, maar op de 105 km afstand in relatief rechte lijn, hebben we maar één keer een geasfalteerde weg gekruist, en dat was dan nog in een natuurreservaat!
Het grootste deel van de wandeling waren Élisabeth en ik alleen. Als je teminste de dieren in het bos niet meetelt! De wandeling was behoorlijk zwaar, met eten in onze rugzak voor een week! Ik heb in het verleden al lange wandelingen gedaan met een zwaardere rugzak en merk dat een stukje energie, eigen aan de jeugd, blijkbaar zoek is...
De wandeling is echt de moeite waard, met mooi uitzicht, veel dieren en sporen van dieren en een grote waaier aan landschappen. Een aanrader als je goed in vorm bent!
Zes dagen lang wandelden we dagelijks 15 à 20 km tussen de bossen en de bergen van Charlevoix. De nacht brachten we in berghutten door. Het grootste deel van de tijd waren we 30 km verwijderd van het dichtstbijzijnde dorp of gehucht. Wellicht is het moeilijk voor jou om je dat voor te stellen, maar op de 105 km afstand in relatief rechte lijn, hebben we maar één keer een geasfalteerde weg gekruist, en dat was dan nog in een natuurreservaat!
Het grootste deel van de wandeling waren Élisabeth en ik alleen. Als je teminste de dieren in het bos niet meetelt! De wandeling was behoorlijk zwaar, met eten in onze rugzak voor een week! Ik heb in het verleden al lange wandelingen gedaan met een zwaardere rugzak en merk dat een stukje energie, eigen aan de jeugd, blijkbaar zoek is...
De wandeling is echt de moeite waard, met mooi uitzicht, veel dieren en sporen van dieren en een grote waaier aan landschappen. Een aanrader als je goed in vorm bent!
Abonneren op:
Posts (Atom)